De overgang van “altijd sterk” naar echt jezelf zijn

Je oude jas past niet meer en dat is precies de bedoeling

Er komt een moment.
Misschien is het stil. Of juist luid.
Het moment waarop je merkt dat je met één voet nog in het oude staat, maar het nieuwe zich al onder je huid nestelt.
Een soort innerlijke onderstroom die zegt: het klopt niet meer.

Niet omdat je het niet goed doet. Niet omdat je niet sterk genoeg bent.
Maar omdat je bent veranderd. En het leven vraagt of je mee durft te bewegen.

De tussenruimte

Veel vrouwen tussen de 40 en 67 bevinden zich op een kruispunt dat zelden een naam krijgt.
Kinderen zijn groot. Werk loopt af of heeft z’n glans verloren. Je lichaam praat luider. De overgang komt binnen als een dief én een boodschapper.
Je voelt: er komt ruimte. Maar die ruimte voelt eerst leeg.
En eerlijk? Dat is best wel verwarrend.

Je was zo lang degene die zorgde, regelde, doorduwde.
En nu…?
Nu sta je ineens in een soort niemandsland, met een hoofd vol vragen en een lijf dat moe is van alle maskers.

De oude jas past niet meer. Maar de nieuwe heb je nog niet gevonden. En je staat daar, jasloos, in de wind.

Wat je meezeult

Je merkt het misschien aan je lijf. Vage klachten die blijven. Pijn die geen duidelijke oorzaak heeft.
Of aan je humeur. Kort lontje, mist in je hoofd, zin om op een onbewoond eiland te gaan wonen (zonder WiFi).
Of je merkt het aan dat diepe gevoel van is dit het nou? gevolgd door schuldgevoel, want “je hebt toch niks te klagen”?

Elke dag weer nemen we van alles op onze schouders.
Niet alleen verantwoordelijkheden, maar ook verhalen. Oude overtuigingen. Verwachtingen van anderen.
Perfect zijn. Onzichtbaar zijn. Alles alleen kunnen.
En op een dag zegt iets in jou: “En nu is het genoeg.”

De roep van het onbekende

Wat dan?
Dan begint het, dat zachte maar dwingende fluisteren van je binnenwereld.
Die zegt: “Vertrouw. Niet op wat je weet. Maar op wat je voelt.”
En dat is verre van comfortabel.

Want je hoofd wil grip op je planning. Je veilige bakens.
Maar je ziel? 

Die verlangt naar ruimte. Naar waarachtigheid. Naar thuiskomen bij iets dat je onderweg kwijtgeraakt bent.

Niet in de vorm van wéér een cursus, een nieuwe skin care routine of een boek over “zelfliefde in vijf stappen”.
Maar in de vorm van iets echts. Authentiek. Warm. Stil.

Hoe ga jij hier mee om?

Iedere vrouw zal door deze fase heen moeten, of we nu willen of niet. Het gaat erom hoe ga jij hier mee om?

Ga je je verzetten en versterken de klachten of ben je moedig en ga je jouw donkere krochten in op zoek naar dat prachtige licht wat jouw ziel uitzendt?
Dat laatste is voor vrouwen die niet bang zijn om hun eigen smoesjes te doorzien.
Die durven te voelen waar het wrijving geeft, waar ze zichzelf al jaren onderdrukken met een geplakte glimlach en een goedgevulde agenda.
Voor vrouwen die ergens diep vanbinnen weten: “Nu ben ik aan de beurt.”

Want zeker, er zit schoonheid in het zorgen voor anderen.
Maar ook kracht in voor jezelf kiezen. Niet als egoïstisch statement. Maar als daad van levenslust.
Omdat je weet: als ik blijf geven zonder ontvangen, ga ik er aan onderdoor.

De magie van ruimte maken

Er is iets wonderlijks, iets magisch,  dat gebeurt als je stopt met vechten tegen wat er wil en moet veranderen.
Als je durft te zakken. In je lijf. In je waarheid.
Als je ophoudt met jezelf steeds opnieuw verbeteren, repareren, managen en gewoon eens bent.

Dan ontstaat er magie.
De soort magie die zich ontvouwt als je jezelf écht aankijkt.
De magie van zachtheid in de diepte. Van iets ouds dat oplost.
Van een blik in de spiegel en denken: “Ah. Dáár was je.”

Ben jij op dat punt aangekomen?

Tussen oud en nieuw, tussen niet meer en nog niet?
En voel je dat het tijd is om iets anders te doen dan blijven doorduwen?

Laat je inspireren door SunnyMind Travel en misschien vind je daar iets wat resoneert. Met gelijkgestemde krachtige en moedige vrouwen, niet meer dan 4, een intensief coachingtraject aangaan, dat die magie weer bij jou terugbrengt. En dat niet alleen maar er ook voor zorgt dat je dit in je lijf gaat voelen zodat je het nu niet meer kwijt raakt.